Kloosters en de bejaardensoos

We hebben het reisschema beetje aangepast. Vandaag een iets kortere dag en morgen ook. Dan een lange rit naar Burgos en daar dan een rustdag.
Vandaag stond in het teken van kloosters. Normaal niet echt ons ding. Maar ja, we zijn op Camino. Onderweg gestopt bij het klooster in Najera: bladgoud, marmer, mooie graftombes. Fraai gemaakt allemaal, maar het raakt mij niet echt. Het klooster van Suso zou later op de dag het compleet tegenovergestelde zijn.


Inmiddels was het bloedheet geworden, 37 graden in de schaduw. Maar nog steeds gaat het fietsen probleemloos. Aangekomen in Berceo. Typisch Spaans dorpje op het platteland. Lichtelijk vergane glorie, jongeren weggetrokken, het barretje in het middelpunt van de lokale samenleving. Dachten wij althans. Bij de bar goed geholpen om een kamer te regelen bij de lokale Casa Rural. Natuurlijk de enige gasten..
Van hier uit gelopen naar San Millan voor de kloosters van Suso en Yuso. Komt straks nog even een korte beschouwing over. Eenmaal terug: bar dicht. Tegen beter weten een stukje doorgelopen et voila: terrasje gevonden. Bleek de lokale bejaardensoos. Mooie afspiegeling van het stadje. Ouderen en bejaarden, een dertiger die fungeerde als uitbater, in niks meer dan een lang shirt (en ondergoed, godzijdank). Ruziënde met een vrouw die wel haar moeder moest zijn. Alleen moeder en dochter kunnen zulke boze blikken uitwisselen.
Tweede uitdaging: ontbijt voor morgen. Bar dicht, geen winkeltje. Wederom tegen beter weten in naar de lokale camping gelopen. Nooit verwacht dat ik het zou zeggen: nooit zo blij geweest met een camping...
Ter afsluiting: in het enige restaurant van het dorp waren wij natuurlijk ook de enige gasten.....