Vernikkelen op de fiets

Even weer wat achterstand inhalen met het reisverslag. Eergisteren was niet lang of heuvelachtig, maar toch best pittig. We begonnen met een miezerbuitje wat eventjes aanhield, net op een stuk van ruim 10 kilometer gravel weg. Aan het eind van de dag opnieuw 8 kilometer gravel, nu met wat meer losse stenen. Maar uiteindelijk toch allemaal weer goed te doen.

Weinig spannends onderweg en al helemaal niet in het boerengat waar ons hotel lag. Wel ontzettend vriendelijke mensen, echt een familie hotel. Samen met een Cubaans(?, Denk ik tenminste)-Amerikaans stel heel lekker en heel gezellig ook gegeten. Echt home-cooking in een heel huiselijke ambiance. Bij het ontbijt schoof een Quebecoise aan, moeder van 4 kids waarmee we een mooi gesprek hadden over de Camino. Dat blijft toch wel een mooi onderdeel: samen met mensen deel uitmaken van hetzelfde gebeuren.

Met een prettig zonnetje zijn we naar León gefietst. Wat mij betreft de leukste stad tot nu toe. Gewoon zo'n staf met een niet al te groot centrum waar je lekker door kan dwaalen. In twee musea wat meer te weten gekomen over de Romeinse geschiedenis van de stad. Ook bij de kapper geweest voor een scheerbeurt (geen succes helaas) en voor de verandering eens een keertje Mexicaans gegeten.
Prima hotel overigens, op 100 meter van de kathedraal en dat voor €47 per nacht....

Dan vandaag.... Ik heb het volgens mij nog nooit zo koud gehad op de fiets. Zodra we het hotel uitgingen begon het te regenen en dat ging 3 uur lang zo door. Doorweekt pauze gehouden bij de barretje, een half uur onszelf opwarmen met thee/koffie en tortilla's. Gelukkig brak na het middaguur eindelijk de zon door. Toen we bij de Albergue aankwamen waren alleen nog de schoenen doorweekt....

Nu in Astorga. Kleine provinciestad. Gemoedelijk en compact. Her en der nog wat Romeinse ruïnes, mooie kathedraal en één van de weinige bouwwerken van Gaudí buiten Catalonië. Allemaal erg mooi. Na Mexicaans nu op de Italiaanse tour, met een pizza ter afwisseling van alle Spaanse kost.

Morgen een serieuze fietsdag, naar het "dak" van onze tour. Cruz de Ferro, 1500 meter hoog. Gelukkig is de weersverwachting goed. Nu Mar hopen dat onze Italiaanse en Franse kamergenoten ons een beetje laten slapen....