5500km sinds Cairns

helaas... de kangaroe zat er niet meer, maar midden in de nacht hoorden we geritsel voor de deur en ja hoor... oog in oog met weer een grote skippy.
Zoals gezegd zaten we in het Grampians N.P., dus dat moest natuurlijk verkend worden. Het leek ons wel leuk om dit per mountainbike te doen. Dus eerst een flink stuk (10 kilometer) behoorlijk steil omhoog, maar daarna zou ons een heerlijk lange afdaling wachten. Echter, op zo ongeveer het hoogste punt van ons rondje door het park reed Karen lek. In de middle of nowhere natuurlijk... dus met de fiets aan de hand 14 kilometer gelopen terug naar het hostel, terwijl we werden uitgelachen door de "Laughing" Kookaburra's hoog in de bomen. In totaal zo'n vijf uur gelopen en een stuk bergop gefietst die dag, dus met onze conditie hadden we geen benen meer over. Na het avondeten in het dorpje kwamen we op de terugweg in het pikkedonker (na half 6 wordt het vrij snel heel donker) weer een paar kangaroes tegen en Karen ging er gezellig tot op een halve meter bijzitten terwijl ze rustig aan het grazen waren.
woensdag 7 september vertrokken we uit Halls Gap, via een aboriginal-centrum, waar we een erg leuke film over de Dreamtime (het scheppingsverhaal volgens de plaatselijke aboriginals) zagen. Via een oud vulkanisch gebied (wandeling langs kratermeer) gingen we naar Port Fairy, een weinig boeiend havenstadje. Onze Inn lag in het grootstedelijke Killarney (1 hotel, 3 boerderijen), waar we de enigste gasten waren en waarschijnlijk de eersten sinds weken. Dus voor het eten moesten we toch weer terug naar Port Fairy, waar we aten in een van de oudste Inn's van Australie (sinds 1844, dus heeeeeel erg oud hoor). Waarom deze tent nog bestaat was ons een raadsel, het eten was waardeloos.
Vandaag hebben we Melbourne bereikt, via de Great Ocean Road. Een van de populairste routes van het land, en terecht. De kustlijn was erg indrukwekkend... natuurlijk de 12 apostelen (rotsformaties uitgesleten door de oceaan) gezien (waarvan er recentelijk een paar zijn ingestort... tja, die apostelen worden ook een dagje ouder...)en nog meer bizarre formaties (grotten, bogen, etc.) gezien. In Melbourne slapen we bij familie van Edric (zijn oom en tante). Morgen hopen we de stad te gaan verkennen, zaterdag hebben we de bruiloft van de neef van Edric, dus dat wordt naar Australische gewoonte met 100 man zuipen en vreten (in die volgorde).