Dag 16 - naar Castel Sant'Elia

De volgende ochtend zat ik bij hetzelfde bar/restaurant aan het ontbijt, weer met prachtig uitzicht op het tankstation en de drukke weg. Nee, het was zeker niet de meest sfeervolle overnachting geweest…. Daarna nog onderweg wat bananen en water ingeslagen. Het moet gezegd worden, het Italiaanse kraanwater smaakt tegenwoordig prima…. Behalve naast een tankstation blijkbaar.
De route vandaag (65 km) ging net een grote boog om een oude vulkaan met kratermeer (Lago di Vigo) heen. Best mooi fietsen dus, groen en relatief veel schaduw. En zo nu en dan nog ff pittig klimmen. Bijvoorbeeld om in Soriano nel Cimino te komen. Typische zo'n stadje in de provincie, kasteeltje, oude kern. Ik ben de stad zelf niet in geweest, maar heb lekker op een terrasje eindelijk weer eens een behoorlijke kop thee gedronken. De volgende dertig kilometers naar Caprarola waren ook prettig maar inspannend. Met name het laatste stuk in het stadje naar Villa Farnese was een echte kuitenbijter. Gelukkig niet voor niks, het complex was na een lange sluiting vanwege Corona eindelijk weer open. De villa, een Renaissance paleis uit de 16e eeuw, was prachtig, evenals de erbij gelegen tuinen.
Inmiddels was het toch echt tijd voor lunch. Ik had verwacht in Caprarola wel wat te vinden, maar op een vrij chique tent na kwam ik niet zo snel iets tegen. Dan maar een late lunch. Het was immers niet zo ver meer naar de eindbestemming van de dag.
Na het nodige belabberde wegdek had Nepi inderdaad ruime keuze aan restaurants, zelfs nog om 14:45. Sterker nog, na mij kwam nog een Engels gezin binnen. Terwijl de tent officieel om 15:00 zou sluiten. Tijdens het eten werd ik door een Italiaans nummer gebeld. Geen flauw idee wat er gebrabbeld werd. Gelukkig kon de bediening vertalen. Hoe laat ik kwam inchecken… shit, vergeten door te geven.
De lunch was tamelijk heftig, dus vóór het laatste stukje fietsen heb ik nog even de lokale hotspots van Nepi aangedaan: een watervalletje, langs het kasteel, het archeologisch museum (helaas dicht). Daarna was het nog maar tien minuten naar het naastgelegen Castel Sant'Elia.
De eigenaresse zou op mij wachten… tja, had ze dus toch niet zo veel zin in blijkbaar. Maar gelukkig kwam ze snel nadat ik haar geappt had. Inderdaad, geen woord Engels en een weinig sprankelende persoonlijkheid. Gelukkig wel een prima kamer.
Om 8 uur was het toch tijd om maar wat te gaan eten, ondanks dat ik nog geen mega honger had. Hoeveel restaurants heeft het stadje… geen dus blijkbaar. Nou ja, iets erbuiten was een hotel/restaurant. 20 minuten lopen volgens Google, langs een gelukkig niet al te drukke weg. En… hij is toch niet dicht hè. Klein tentje, meer een bar. Meen je niet. Is dit het echt? Ik wilde al bijna terug lopen, maar toch nog even checken op Google Maps. Ow, het restaurant ligt 100 meter verder, een stukje van de weg af. Yep, die was wel open. Weer typisch zo'n toeristen-vrij zone. Prima pizza, met echte buffel mozzarella. Half flesje prima wijn voor €6 erbij. Nice…
Door het donker teruglopen viel mee, de weg werd al snel weer verlicht