Dag 14 - naar Ficulle

De laatste dag dat er echt veel kilometers afgelegd moesten worden, 89 om precies te zijn. Met gelukkig wat minder klimwerk dan de voorgaande (of volgende) dagen.
Wat was ik blij dat ik de dag ervoor nog wat had gekocht. Het duurde 2,5 uur voordat ik eindelijk iets tegenkwam wat open was op zondag….
De dag voelde vooral als meters maken en daarom was Chiusi een leuke afwisseling. In de tijd van de Etrusken was dit één van de belangrijkste nederzettingen. Strategisch gelegen op een heuvel. Ja hoor, dat was weer een klimmetje á 10 procent. Als stadje was Chiusi minder interessant dan verwacht. Maar het Etruskisch museum was zeker de moeite waard. Op straat was het rustig, de terrassen bij de restaurants waren opvallend rustig. Eentje zag er drukker maar vooral sfeervoller uit, met de nodige slogans over "slow food" en "local produce". Klein glaasje bubbel van het huis en Italiaans trappisten bier (!) op tap. De kip was op, maar ik kon in plaats daarvan "fagiano" krijgen. Ontzettend lekker gegeten, ook te veel zou blijken.
Want de eindbestemming Ficulle lag natuurlijk ook bovenop een heuvel en ook die klim was soms zeer steil. Nou, dat viel letterlijk en figuurlijk zwaar op de maag.
In Ficulle had ik, wederom via Airbnb, een heel appartement voor mezelf. Letterlijk midden in het oude centrum met uitzicht op het Piazza Della Republicca. Navraag bij de eigenaresse Maria gedaan en haar woning bleek onderdeel te zijn van het oude kasteel uit de 13e eeuw. Wauw….
Het appartement had ook een wasmachine. Super handig. Dus terwijl het wasje draait kan ik mooi het dorp verkennen en een restaurant uitzoeken. Weinig keuze: het restaurant buiten het centrum bleek wel erg veraf te liggen en zag er niet heel geweldig uit. De bar op 5 minuten had een klein menu en was een stuk sfeervoller. Keuze dus gemaakt.
Hoe zou het inmiddels met de was zijn? Nog voordat ik de deur van mijn appartement open doe hoor ik al een enorme teringherrie. Holy shit. De machine staat ongeveer te stuiteren, de bovenkant ligt er bijna af, de trommel vliegt er bijna uit. En toen werd het stil. Verdacht stil. Hmm, hij is er mee gestopt. Lampjes branden niet meer. Shit, helemaal niks werkt meer. Stoppen doorgeslagen. Gelukkig kon ik de stoppenkast snel vinden. De was - nog zeiknat - zo goed mogelijk drooggewrongen en deels binnen, deels buiten opgehangen. Maria voor de zekerheid maar ff geappt. Tijdens het eten bij de bar reactie van Maria: de machine is nieuw, hij maakt alleen een beetje herrie. Na het eten bij de bar zit Maria met de buurman op het terras nog wat te kletsen. Maria nogmaals in gebrekkig Engels uitleggen dat het heel normaal was wat de wasmachine deed. De buurman, die werkelijk geen woord Engels sprak, moest zelfs nog even tussendoor komen dat die herrie echt niet normaal was :-)
Goed, er werd een stoel bij geschoven, de buurman haalde een Heineken en we hebben nog even over koetjes en kalfjes gesproken met behulp van Google Translate.