Rorrschach en Maienfeld

Soms moet je één stap terug doen om weer vooruit te kunnen. Dus naam ik het maar voor lief dat ik een uur terug moest fietsen, om bij de Duitse douane mijn portemonnee op te halen.
Om de verloren tijd in te halen, heb ik daarna de trein genomen naar Eglisau, dichtbij de plek waar ik eigenlijk de dag ervoor zou overnachten. Zodoende kon ik om 11:00 eindelijk mijn tocht weer vervolgen. Het werd een lange rit en uiteindelijk kwam ik om 17:00 aan in Rorrschach aan de Bodensee. Bijna 120 kilometer op de fiets gezeten. Nog steeds geen spectaculaire route, maar wel weer complimenten voor de Zwitsers en hun fietsroutes. Kan je blindelings op navigeren.
Daniel was mijn gastheer, ook al zo'n topper. Kwam gelijk met ideeën wat ik nog kon doen in het stadje. Om daarna te zeggen: ik breng je wel ff met de auto naar een heel mooi uitzichtspunt. En vervolgens heb ik nog met hem door Rorrschach gestruind. Wel jammer dat het lastig blijft om in het Duits een echt gesprek te kunnen voeren. Een van zijn restaurant tips was de pizzaria aan de overkant. En als catering medewerker had hij daar helemaal gelijk in.

De dag erop stond wederom in het teken van route nr. 2, de Rijnroute. Want, door te fietsen langs de Rijn maak je heel gestaag je hoogtemeters, zonder je het leplazarus te zweten. Allen, elk voordeel hep z'n nadeel: erg afwisselend is je uitzicht alleen niet…
Het grappige was wel dat de route drie keer de grens over ging. Eerst naar Oostenrijk, daar een terrasje gepakt in Feldkirch. Daarna naar Liechtenstein, daar heb ik…. uhhh…. een foto gemaakt van het bord bij de grens. Veel meer bijzonders was er echt niet te zien.
In Liechtenstein hoorde ik het al rommelen en inderdaad, het begon weer te regenen. Niet hard, de regen was ook. Iet het probleem. Maar het begon toch best stevig te waaien en natuurlijk had ik de wind tegen. Eenmaal weer in Zwitserland werd het weer droog.
Nu in het eerste hotel van de reis, in Maienfeld. Een klein maar wel leuk stadje. Twee kasteeltjes, mooi uitzicht over de wijnvelden, in ieder geval een lekkere plek om de benen te strekken. Ook eindelijk eens gekozen voor de Zwitserse keuken: vegetarische "Hausgemachte Capuns". Lang woord voor calorieënbom.