Dag 2 - van de regen in de drup

Wat een dramatische dag was dit. Dacht je dat je al het gestress wel had gehad. Vroeg opgestaan en gelijk naar het postkantoor. Want ik zat nog net de fietstas. Die zou ik naar huis kunnen sturen, of naar Rome. Bleek even duur, dus gekozen voor het laatste. Zal ongetwijfeld van pas komen als mijn fiets naar huis moet.daarna ontbijtje bij Uta, afscheid genomen en op de fiets. Zodra ik naar buiten stap gaat het miezeren. Later gaat het iets harder miezeren. En net als je denkt: "zal ik dan toch maar mijn regenpak aandoen" blijk je inmiddels behoorlijk doorweekt… laat dan maar zitten.
Maar zoals altijd komt na de regen zonneschijn. Zodra ik de grens over ben gestoken naar Duitsland ben ik maar gelijk gaan eten. Na de Turk van gisteren nu de Griek. Nu ik de buitenwijken van Basel met al haar industrie achter me heb gelaten, wordt het ook wat leuker fietsen.
Alleen, echt lekker fiets ik ook weer niet. De versnellingen lopen echt niet lekker. Na 60 kilometer vond ik eindelijk een fietsenmaker die wel open was op maandag. Zijn verdict: de ketting had veel te veel speling, dus nieuwe ketting en nieuw tandwiel achter. Feest… Maar wel goede service, hij is direct voor me aan het werk gegaan. Toen afrekenen…. Kut, waar is mijn portemonnee???? Nee toch, hij is weg! Maar hoe dan echt? Mijn spullen hebben maar kort onbeheerd buiten gelegen bij de fietsenmaker en ik heb maar één keer mijn portemonnee gepakt die dag. Gelukkig kon ik nog wel contactloos betalen met mijn telefoon en belde de fietsenmaker meteen de politie.
Eerst naar Klingnau, daar zat de politie. Daarna alle passen geblokkeerd en gebeld met de noodcentrale van BZ. Een kamer geboekt bij het enige hotel in het dorp. En toen zat ik er echt doorheen…
Maar tijdens mijn avondeten kreeg ik een verlossende mailtje: hij is gevonden en alles zat er nog in. Toch verloren in Laufenburg, waar ik geluncht had.