Dag 1 - op naar Basel

De eerste reisdag, maar het gestress was niet voorbij. Even een quote van de NS site over reizen met een fiets op de ICE: "Als u uw fiets gedemonteerd en verpakt meeneemt heeft u geen ticket voor uw fiets nodig. Maximale maten voor de verpakking: 120x90 cm (lxb)."
Hebben de mensen van de NS wel eens de frame lengte van een doorsnee touringfiets opgemeten? Is toch echt wel een stukkie groter dan 1 meter 20.

Nadat ik met al mijn bagage naar mijn stoel ben gewaggeld lukt het mij, met de hulp van wat later Rob blijkt te zijn, om de fiets bovenin het bagagerek te krijgen. En kort daarna het uur van de waarheid: de conducteur. Die gunt mijn fiets niet eens een blik waardig. Phew…

Naast mij zitten twee andere Nederlandse reizigers die ook richting Basel reizen: Rob en Sandra. Zij is op weg naar Oostenrijk om een week - alleen - te gaan wandelen. Rob heeft helemaal een bijzondere en voor mij heel herkenbare reden om naar Zwitserland af te reizen. Zijn moeder is in januari overleden; hij gaat nu een deel van de as uitstrooien op de plek waar hij van jongs af aan met zijn ouders heen ging. Kreeg ik toch wel ff een brok in mijn keel van. We hebben meteen samen een app opgezet om onze vakantie ervaringen te delen
De treinreis verliep zodoende heel snel en comfortabel. Voor ik het wist waren we in Basel aangekomen. Op het perron heb ik vervolgens mijn fiets weer in elkaar gezet en na het nodige afstel werk reed ik naar mijn Airbnb.
Uta bleek een super aardige vrouw. Docente Frans en Wiskunde op een Vrije school. Zo iemand moet wel speciaal zijn.
Ik ben daarna nog even snel Basel ingelopen. Het oude centrum had ik al een keer gezien. Zeker mooi, alles netjes onderhouden en vaak met een nieuwe lik witte verf. Maar, daardoor komt het ook wat steriel over allemaal. Na een snelle hap bij een Turks restaurant en nog een kop thee was het bedtijd