Hoe moeilijk kan het zijn

Het leek zo'n simpel idee: met de fiets op de trein naar Basel.
Plan A: ik neem de nachttrein, met de fiets in het fietsen compartiment. Mailtje gestuurd naar TreinreisWinkel. Reactie: helaas kunnen wij dit momenteel niet voor u boeken. Stomme Corona….
Plan B: we proberen direct te boeken bij de ÖBB, die de nachttrein uitvoert. Chagrijnig mens aan de telefoon, fiets kan mee maar dan alleen in 1persoons couchette. Kosten ruim €200. Laat maar….
Plan C: ik reis overdag met de ICE,met de fiets in het fietsen compartiment. Vriendelijke dame bij de NS balie: tja, de fiets mag in Nederland niet mee op de trein.
Plan D: Fiets in de auto, naar Arnhem, pak daar een Duitse boemeltrein en dan de ICE. Briljant plan, ik boek alvast een hotelletje in Arnhem. Dan bellen en vervolgens zegt de vriendelijke meneer van de DB: maar meneer, alle fietsplekken in de ICE zijn al láng gereserveerd. Maar, u kunt wel de fiets als handbagage meenemen.

Dus we zetten plan E in werking. Bij de fietsenmaker haal ik een lege fietsverpakking op, maatje kinderfiets maar nog steeds een joekel van een ding. Fiets erin, zonder voorwiel. Past prima maar jemig, deze doos gaat nooit mee in de trein. Dus achterwiel er ook maar af en de doos met een stanleymes en veel ducktape kleiner gemaakt. Nou ja, klein… dat gaat nog wat worden zo in de trein.
Dus de doos in de auto…. Doos te groot.

Stress… dan stellen we plan E versie 2 maar in werking. Met een stanleymes weer in de weer, net zo lang totdat we de doos in de auto krijgen. Fiets er bovenop.
In Arnhem snel langs de Decathlon voor mijn laatste hoop: een fietstas. Niet zo eentje voor achterop je fiets, maar waar je hele fiets in past. Volgens de verkoper zou mijn fiets er ook wel in passen. Typische verkoop praat.
Het moment van de waarheid. Op de stoep voor het hotel zetten we behoedzaam de fiets in de tas. En…. het past! Nou ja, als we ook het stuur er tenminste nog afhalen. Wielen en trappers erbij en huppa, mijn fiets is eindelijk handbagage.